ταμπεμπούια

και ταβεβουΐα, η, Ν

βοτ. γένος αγγειόσπερμων δικότυλων φυτών που ανήκει στην οικογένεια βιγνονιίδες τής τάξης σωληνανθή και περιλαμβάνει 80 ώς 100 είδη δένδρων ή θάμνων που είναι ιθαγενή τής τροπικής Αμερικής.

[ΕΤΥΜΟΛ. < αγγλ. tabebuia < tabebuya «είδος δένδρου», λ. τής γλώσσας τών Τούπι (< tacyba «μυρμήγκι» + bebuya «ξύλο»)].